Εὐχαριστοῦµέν σοι καί ὑπέρ τῆς Λειτουργίας ταύτης,

ἥν ἐκ τῶν χειρῶν ἡµῶν δέξασθαι κατηξίωσας.

Σ᾽ ευχαριστούµε και γι᾽ αυτήν εδώ την Λειτουργία,

που µας έκρινες άξιους να δεχθείς από τα χέρια µας.

Το γραπτό εβδομαδιαίο θείο κήρυγμα “Διδαχή” του ιερού ενοριακού μας ναού για το έτος 2024 είναι από τα κηρύγματα του μακαριστού μητροπολίτη Σερβίων και Κοζανής κυρού Διονυσίου Ψαριανού.

Επάνω στην γη κάθε ηµέρα γίνεται ένα έργο· είναι το πιο µε­γάλο, το πιο σπουδαίο και το πιο ιερό έργο, που µπορούν να  κάνουν οι άνθρωποι. Είναι η θεία Λειτουργία, η συνέχιση  του   µυστικού δείπνου που έκανε ο Ιησούς Χριστός µε τους µαθητές του. Οι άνθρωποι µπορούν να κάνουν πολλά και µεγάλα έργα, µα τίποτε περισσότερο και πιο σπουδαίο από την θεία Λειτουργία. Αυτό είναι ένα µοναδικό προνόµιο, που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους, γιατί ούτε οι Άγγελοι µπο­ρούν να τελέσουν την θεία Λειτουργία. Στην θεία Λειτουργία οι Άγγελοι συνεργάζονται µε τους ανθρώπους, καθώς το ακούµε στο τροπάριο του αγίου Σπυρίδωνα· «καί ἐν τῷ µέλπειν τάς ἁγίας σου εὐχάς, ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργοῦντάς σοι», κι όταν έκανες την θεία Λειτουργία, οι άγγελοι συλλειτουργούσαν µαζί σου. Πραγµατικά σ᾽ αυτό που µε τα χέρια του ιερέα γίνεται επάνω στην αγία Τράπεζα, καθώς γράφει ο απόστολος Πέτρος, «ἐπιθυµοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι», οι άγγελοι επιθυµούν να σκύψουν και να δουν.

Λειτουργία θα πει δηµόσιο έργο, έργο δηλαδή για τον λαό, τον λαό του Θεού.  Η Εκκλησία προσεύχεται για όλο τον κόσµο, αλλά τελεί την θεία Λειτουργία µόνο για τους πιστούς. Η Εκκλησία είναι ο λαός του Θεού, και εποµένως η θεία Λει­τουργία, σαν δηµόσιο έργο, γίνεται για τον λαό του Θεού από τον ίδιο τον λαό. Γιατί δεν λειτουργούν µόνοι τους ούτε µυ­στικά οι ιερείς της Εκκλησίας, αλλά κάθε φορά ο λαός του Θεού µε τους ιερείς του τελούν την θεία Λειτουργία. Όταν λέµε λαός του Θεού, δεν εννοούµε χωριστά τους λαϊκούς από τους κληρικούς, αλλά και τους λαϊκούς και τους κληρι­κούς· όλοι µαζί και λαϊκοί και κληρικοί είµαστε ο λαός του Θεού.

Δεν είναι εύκολο να πούµε τι είναι η Εκκλησία, το καταλαβαίνουµε όµως και το ζούµε αυτό το πράγµα, όταν τελούµε την θεία Λειτουργία. Όταν είµαστε µέσα στο ναό και γίνεται η θεία Λειτουργία, εµείς δεν παρακολουθούµε απλώς σαν θεατές ό,τι γίνεται, αλλά είµαστε εµείς όλοι που λειτουρ­γούµε. Εµείς είµαστε ο λαός του Θεού, κι εµείς τελούµε την θεία Λειτουργία, µε τους λειτουργούς της Εκκλησίας, που µε την χειροτονία έχουν την χάρη της ιερωσύνης. Γι᾽ αυτό όλες οι ευχές κι όλοι οι ύµνοι της θείας Λειτουργίας είναι γραµµέ­νοι έτσι, πού να φαίνεται πώς δεν λειτουργεί µόνος ο ιερέας, αλλά όλοι οι χριστιανοί που είναι µέσα στο ναό. «Τοῦ Κυρί­ου δεηθῶµεν» λέει ο διάκονος και «Πρόσχωµεν», και το λέ­ει για όλο το λαό, γιατί όλοι είµαστε η Εκκλησία κι όλοι µα­ζί τελούµε την θεία Λειτουργία.

Κάθε φορά που µαζευόµαστε στο ναό λέµε πως έχουµε σύναξη, και σύναξη θα πει, όχι ότι πάµε στην Εκκλησία, αλλά ότι συναζόµαστε για να γίνουµε η Εκκλησία· η σύναξή µας αυτή δείχνει πως είµαστε η Εκκλησία. Μα ακόµα πολύ πε­ρισσότερο είµαστε η Εκκλησία, όχι µόνο όταν συναζόμαστε, αλλά όταν µαζί µε τον ιερέα τελούµε την θεία Λειτουργία. Στη θεία Λειτουργία φαίνεται τι είναι η Εκκλησία. Η λειτουργική σύναξη είναι η Εκκλησία. Η θεία Λειτουργία είναι το κέντρο όλων των ιερών Ακολουθιών, που γίνονται από την Εκκλησία µέσα στο ναό. Πάντα µε την παρουσία µεταξύ µας του ιερέα, γιατί χωρίς ιερέα και χωρίς θεία Λειτουργία δεν είµαστε Εκκλησία, αλλά µια απλή συγκέντρωση, σαν εκείνες που κάνουν τα σωματεία και οι σύλλογοι. Εκκλησία θα πει ο λαός, ο ιερέας και η αγία Τράπεζα, δηλαδή η θεία Λειτουργία. Η θεία Λειτουργία δεν είναι βέβαια κάτι που το σκέφτηκαν οι άνθρωποι, αλλά είναι το µεγάλο και θειότατο Μυστήριο, που το ίδρυσε και το σύστησε ο Ιησούς Χριστός. Για να το πούµε καλύτερα, ο Ιησούς Χριστός ίδρυσε το Μυ­στήριο της θείας Ευχαριστίας και η Εκκλησία τελεί την θεία Λειτουργία, συνεχίζοντας το µεγάλο και θειότατο Μυστή­ριο. Γι᾽ αυτό η θεία Λειτουργία λέγεται και θεία Ευχαριστία κι είναι το ίδιο πράγµα, η ιερή δηλαδή και αγία τελετή της Εκκλησίας, στην οποία συνεχίζεται αναίµακτα η θυσία του Ιησού Χριστού.

Η θεία Λειτουργία ή η θεία Ευχαριστία είναι η ίδια θυσία που έκανε ο Ιησούς Χριστός, προσφέροντας ο ίδιος τον εαυτό του για την σωτηρία του κόσµου. Το βράδυ στο µυστι­κό δείπνο, έκοψε το ψωµί, έδωσε στους µαθητές του και τους είπε· «Λάβετε φάγετε^· τοῦτό ἐστι τό σῶµα µου…». Ευλόγη­σε ύστερα το ποτήριο, έδωσε στους µαθητές του και τους είπε· «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτό ἐστι τό αἷµά µου…». Και τις δυο φορές είπε καθαρά και εννοούσε κυριολεκτικά αυτό που έλεγε· «αυτό είναι το σώµα µου» και «αυτό είναι το αίµα µου». Αλλά δεν τους εβεβαίωσε µόνο γι᾽ αυτό, αλλά και τους έδωσε εντολή και τους είπε· «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐµήν ἀνάµνησιν», αυτό να κάνετε, για να µε ενθυµείσθε. Έτσι λοιπόν η Εκκλησία τώρα, µε την εντολή του Ιησού Χριστού, τελεί την θεία Λειτουργία και συνεχίζει την ίδια θυσία και το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.

Μέσα στα λόγια του Ιησού Χριστού προς τους µαθητές του είναι και η συνέχιση της θυσίας και η κοινωνία από το σώµα και το αίµα του. Η Λειτουργία δηλαδή και η θεία Ευχαριστία δεν είναι µόνο θυσία και ανάµνηση του µυστικού δείπνου, αλλά και η κοινωνία των πιστών. Η Εκκλησία τε­λεί την θεία Λειτουργία και συνεχίζει την θυσία του Ιησού Χριστού, για να κοινωνήσουµε το σώµα και το αίµα του. Όταν λέµε θυσία του Ιησού Χριστού, εννοούµε το σταυρικό του θάνατο, αλλά και την ύστερα από τρεις ηµέρες ανάστασή του. Κι όταν τελούµε την θεία Λειτουργία, καθώς το λέει σε µια ευχή ο λειτουργός ιερέας, «τόν θάνατον αὐτοῦ καταγγέλλοµεν, τήν ἀνάστασιν αὐτοῦ ὁµολογοῦµεν». Όταν ο Ιησούς Χριστός στο µυστικό δείπνο σύστησε το µυστήριο της θείας Ευχαριστίας, µιλούσε για τον θάνατο και την ανάστασή του. Για το άγιο σώµα του, που θα πέθαινε στο σταυρό και για το τίµιο αίµα του, που θα έρρεε από την πλευρά του. Για το σώµα του, που έλαβε κατά την ενανθρώπησή του και που σε τρεις µέρες θα ανασταινότανε άφθαρτο και αθάνατο, αυτό που στο θείο µυστήριο µεταδίδεται τώρα «εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς, εἰς ἄφεσιν ἁµαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον».

† Σ & Κ Δ